(လမ္းလာဆို႔ရင္ တြန္းထိုးပါ) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(လမ္းလာဆို႔ရင္ တြန္းထိုးပါ)

ျပင္လို႔ရတာမရတာ ခနထား ကိုယ့္ဘက္က တကယ္ျပင္မယ့္ဆႏၵနဲ႔ဆို တြန္းတြန္းထိုးထိုး လုပ္တန္လုပ္ပစ္ရမွာပဲလို႔ျမင္ပါတယ္။

လက္တလံုးျခားေတြမျခားေတြကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲအမတ္လုပ္ၿပီး စကားေျပာမဖြယ္ရာတာကို ဦးတီေအာင္ခမ္းက ဟန္႔ထားၿပီးၿပီပဲ။ တိုင္းျပည္ေဂ်ာက္ထဲက်ဖို႔ လက္ႏွစ္လံုးအလိုဆိုၿပီး တကယ္တမ္း လက္တလံုးျခားလုပ္တာက ဗမာစစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္မွန္း တိုင္းသိျပည္သိကမၻာသိမို႔ အရာလုပ္ေျပာဖို႔ေတာင္မလိုဘူးထင္ပါတယ္။

ကိုယ္လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲကေနဆိုေတာ့ ေပးထားတဲ့ဥပေဒဂြင္ လိုက္နာမယ္ေျပာထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းလုပ္ထံုးလုပ္နည္းနဲ႔ အညီလုပ္မယ္ဆိုေပမယ့္ ဥပေဒတိုုင္းမွာ ဟာကြက္ယိုေပါက္ အားနည္းခ်က္ေတာ့ရွိၾကစၿမဲပဲမဟုတ္လား။ ဒါကို အခု ကိုင္သံုးသြားတယ္လို႔ျမင္ပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္ လုပ္ပါ။ အားလည္း ေပးပါတယ္။

လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီစံကို လက္နက္ကိုင္ဖို႔ေဝးစြ "လမ္းေပၚမထြက္တဲ့နိုင္ငံေရး"ဆိုၿပီး တလြဲအဓိပၸါယ္ဖြင့္ထားတဲ့ျပည္ ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ့္အနက္ကေပးထားတဲ့ အကန္႔အသတ္ေဘာင္ထဲကေနပဲ သြားရေတာ့မွာမဟုတ္လား။ တျခားအလွည့္အေျပာင္းနည္းနာနဲ႔ အရံေရြးလမ္းမွ ရွိတာမွ မဟုတ္တာမွတ္လား။ ကိုယ့္လမ္းထဲကိုယ္ ေလ်ွာက္ပါ။ လမ္းပိတ္ထားရင္ ဆို႔လာရင္ တြန္းတန္တြန္း တိုက္တန္တိုက္ခ်ခဲ့ပါ။

မဲျမွဴဖို႔ေလာက္ စိတ္ေကာက္ေျခေဆာင့္ျပတာေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့။ တြန္းတြန္းထိုးထိုးလုပ္တဲ့အခါ တိုးမိတိုက္မိတာေတြလည္းရွိမွာ ဓမၼတာပါပဲ။ သူတို႔ကေတာ့ အဆင့္တိုင္း ကန္႔လန္႔တိုက္ေနမွာပါပဲ။ ဒါ စကားလုပ္ေျပာေနဖို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ကစိကပတ္ေတြေျပာ ေထ့သလိုေငါ့သလို ကလိသလိုရိသလိုေတြေျပာေတာ့ ပို အလုပ္မတြင္ဘူးေပါ့။ သူတို႔ဘက္က မခံခ်ိမခံသာျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဘက္ကလူေတြကပါ ဒီလူေတြ႔နွယ္ မိန္းမလိုမိန္းမရေျပာတတ္ရန္ေကာဆိုၿပီး နွာေခါင္းရံႉ႔တာေပါ့။

လုပ္ရမယ္ဟာ လုပ္စရာရွိတာကိုလုပ္ပါ။ ရဲရဲတင္းတင္းလုပ္ပါ။ ေထြအုုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေနရာမွာ ေကာ္မတီနဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ျပင္တာတို႔ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီးေတြမွာ အမ်ားစုအနိုင္ရပါတီ ဝန္ခ်ဳပ္တင္ဆိုတာေတြေတာ့ ျဖစ္သြားေလာက္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ သိတ္မေသခ်ာဘူး။ မေသခ်ာဘူးလို႔ေျပာရတာက ၇၅ ရာခိုင္နႈန္းဘယ္လိုရမလဲဆိုတာပဲ။ အခုေျပာတဲ့ ျပင္ဖို႔ျဖစ္နိုင္ေျခရွိတာေတြက သူတို႔ စစ္ဓနနဲ႔စစ္အာဏာကို အလံုးအရပ္ေလ်ာ့ေစတဲ့ကိစၥေတြမွမဟုတ္တာကိုး။ မဟုတ္တဲ့အျပင္မွာမွ ဗဟိုအစိုးရရဲ့ပါဝါနဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈအစည္းျဖည္မယ့္ကိစၥမို႔ သူတို႔ဘက္က ပိုေတာင္လိုလိုလားလားျဖစ္စရာရွိတယ္လို႔ျမင္ပါတယ္။

သူတို႔လူခ်ည္း(သိန္းစိန္ေခတ္ကလို)စီးထားတာဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒါေလးေတြေတာင္ အျပင္မခံေလာက္ဘူးလို႔ယံုပါတယ္။ ခုက အင္န္အယ္လ္ဒီက လႊတ္ေတာ္ေတြကို စီးထားခ်ိန္၊ ဗဟိုအစိုးရကို ပိုးထားခ်ိန္မို႔လို႔ တျပည္လံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားအေပၚ အင္န္အယ္လ္ဒီရဲ႔ထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္မႈကို ေလ်ွာ့ခ်ပစ္ခ်င္ေနခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္။ ဗမာမဟုတ္တဲ့ အျခားလူမ်ိဳးစုေတြဘက္ကလည္း ဒါကို ေမ်ွာ္လင့္လိုလားေနၾကတယ္။ ဒီေလာက္ျဖစ္ေအာင္ေလးေတာင္ မနည္း ေဒါင္းတိေမာင္းတိလုပ္ရမွာပါ။

ျဖစ္သြားတယ္ဆို ဖက္ဒရယ္လ္အေျခခံတဲ့ပံုစံအစစ္အထိ တိုက္ရိုက္ခရီးမေပါက္ေသးေတာင္ လမ္းခြတ္လပ္မွာ တေထာက္နား အပန္းေျဖရာေျခကုပ္ေလးေတာ့ တည္မိမွာပဲ။ တခုပဲ အင္န္အယ္လ္ဒီလိုလို အေမ့သားလိုလိုအမည္ခံၿပီး ကလာင္ေလးတေခ်ာင္းနဲ႔ စစ္အုပ္စုကို ကစိကပတ္ေျပာေနတာေတြ ခနဲ႔ေနတာေတြ စကားနာထိုးေနတာေတြေတာ့ ထိန္းၾကရင္ေကာင္းမယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ လုပ္ေနသူေတြမွာ အလုပ္မတြင္ျဖစ္မယ့္အေရးလည္း ငဲ့ရမယ္ထင္တယ္။

ေမေမကိုယ္တိုင္ေတာင္ ခု ေစာင္းလားေျမာင္းလားေတြ သိတ္မလုပ္ပဲ ႏႈတ္ထိန္းေနတာသတိထားမိတယ္။ နိုင္ငံေရးဆန္ၿပီး တည္တည္တန္႔တန္႔ ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္နဲ႔ ခုထက္ပို တာဝန္ယူမႈရွိရွိနဲ႔ ေျပာေနလိမ့္မယ္လို႔ေမ်ွာ္လင့္မိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာေနတာအလုပ္မျဖစ္ဘူးလို႔ မေတြးေစခ်င္ပါ။ နိုင္ငံေရးဆိုတာ စကားေျပာရတာပါ။ ေျပာေနရတာကိုက အလုပ္ပါ။

စစ္တိုက္ရင္းေတာင္ ရန္သူနဲ႔စကားေျပာတန္ေျပာရတယ္မဟုတ္လားခင္ဗ်ာ။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ေဖေဖာ္ဝါရီ ၉ ၊ ၂ဝ၁၉