ကပ္ပါး (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

(ကပ္ပါး)

"ေဒၚနယ္လထရမ့္ပ္ဟာ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုစည္းရံုးခြင့္အပါအဝင္ အေမရိကန္ ႏႈန္စံတန္ဖိုးေတြကို တြယ္ကပ္ခိုစီးၿပီး ႏိုင္ငံေရးကပ္ပါးေကာင္လို အာဏာထဲဝင္လာတဲ့ ကူးစက္ေရာဂါပိုးျဖစ္တယ္။ ကင္န္ဆာလို ျမစ္ပြားနာလည္းျဖစ္တယ္။ အေမရိကလူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ နိမိတ္ဆိုးနဲ႔ အက်ိဳးမဲ့မႈေတြကို ေဆာင္က်ဥ္းလာသူနတ္ဆိုးလည္း ျဖစ္တယ္။ ေစတီမွီၿပီးေပါက္လာတဲ့ေညာင္ပင္ဟာ ေစတီကိုမ်ိဳသလို ျပန္မ်ိဳတဲ့ အက်င့္တန္မႈမ်ိဳးလည္းျဖစ္တယ္။ တခ်ိန္က အေမရိကန္ဆို ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ခဲ့တဲ့ မေလာက္ေလး မေလာက္စားနိုင္ငံေလးေတြကေတာင္ ခုဆို အေမရိကန္ကို မေထမဲ့ျမင္နဲ႔ လူမေလးေခြးမခန္႔ လုပ္လာေနတယ္။ ဒါေတြဟာ ထရမ့္ပ္ရဲ႔ ျပည္တြင္းေရးနဲ႔ နိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီအမွားေတြေၾကာင့္" ဆိုၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြက ေျပာေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကမွာ နိစၥဓူဝ ၾကားေနရပါတယ္။

ခုဆို ထရမ့္ပ္ဟာ သူ တြယ္ကပ္တက္လာတဲ့ အေမရိကန္ႏႈန္းစံတန္ဖိုးေတြကိုေတြကို ေဖ်ာက္ကြယ္ ဖ်က္ဆီးဖို႔ႀကိဳးစားေနသူျဖစ္ပါတယ္။ မီဒီယာေတြကို အႀကီးအက်ယ္တိုက္ေနပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးအစြန္းေရာက္မႈ လူျဖဴႀကီးစိုးေရးေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္လုပ္ေနပါတယ္။ အႀကီးစားလိမ္လည္မႈႀကီးေတြ တရစပ္လုပ္ေနပါတယ္။ ကမၻာႀကီးကို စီးပြားေရးနဲ႔ တနည္းေျပာရရင္ ေငြနဲ႔လႊမ္းမိုးေရးလုပ္ဖို႔ အားနည္းလာေတာ့ စစ္အင္အားနဲ႔ဗိုလ္က်စိုးေရးဘက္ ျပန္လွည့္လာပါတယ္။ တိုက္ခိုက္လုယက္ၿပီး အရင္းရွင္ခ်င္း ေဈးကြက္ေဝစုခြဲဖို႔ စားက်က္လုဖို႔သက္သက္ေလာက္တင္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တင္ေနတဲ့အေႂကြးေတြ ျပန္မဆပ္ရေအာင္လို႔လုပ္ေနတာလို႔ေတာင္ မွတ္ခ်က္ျပဳသူ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးသူေတြလည္း ရွိေနပါၿပီ။

အေမရိကန္ပထမလို႔လုပ္ခ်င္ရင္ အျခားသူေတြနဲ႔ တပူးပူးတတြဲတြဲလုပ္ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။ အားလံုးကိုခြာၿပီး ကိုယ့္ရွိထားတဲ့စစ္အင္အားနဲ႔ တကိုယ္ေတာ္ ဇက္ကုန္ဖြင့္မွရမယ္ဆိုတဲ့ အသြန္အသင္အဆံုးအမျပဳသူေတြလည္း သူ႔အပါးမွာ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္သဘာဝ ထိန္းသိမ္းေရးလို၊ ယူနီဆက္ဖ္အဖြဲ႔လို အဖြဲ႔ေတြထဲကထြက္တာ၊ ဆီးရီးယားတို႔ အာဖဂန္တို႔က သူမ်ားနဲ႔တြဲလုပ္ေနတာေတြကေန ျပန္ဆုတ္မွာတို႔ လုပ္လာေနတာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ သူဦးေဆာင္ၿပီးဖြဲ႔ထားတဲ့ စစ္ဘီလူးခ်င္း အၿမီးလိမ္ထားတဲ့ ေနတိုးစစ္စာခ်ဳပ္ထဲကေန ထြက္မယ္ဆိုတာအထိ လုပ္လာပါတယ္။ ေနတိုးဟာ ခ်မ္းသာတဲ့အရင္းရွင္စစ္အုပ္စုလို႔ ဘယ္လိုေျပာေျပာ သူ႔မွာ အစုအစည္းျဖစ္တဲ့အတြက္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ ရွိပါတယ္။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရပါတယ္။ နာခံရတာရွိပါတယ္။ လြန္ဆန္မရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ျမင္းတစီးဓားတလက္နဲ႔ ထင္ရာစိုင္းလို႔မရတာေတြရွိပါတယ္။ တကိုယ္ေတာ္ သိတ္လုပ္ခ်င္လာရင္ ေနတိုးအျပင္ကေနလုပ္ရတယ္။ ေနတိုးအေနနဲ႔ေတာ့ ဝင္မပါဘူး။ ေနတိုးထဲက တႏိုင္ငံခ်င္းေတြအလိုက္ေတာ့ ပါလို႔ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေနတိုးထဲကေနလုပ္ရတာ မလြတ္လပ္ဘူး။ ထင္တိုင္းႀကဲလို႔မရဘူး။ ကုလသမဂၢကေတာ့ ထားပါေတာ့။ အေမရိကန္႔အရုပ္နီးနီးပါ။ ကစားလို႔ရပါတယ္။ အီရတ္လိုကိစၥေတြမွာ ကုလသမဂၢအျပင္ထြက္ၿပီးလုပ္ခဲ့တဲ့ သာဓကရွိပါတယ္။

ခုလည္း ထရမ့္ပ္နဲ႔သူ႔ဂိုဏ္းသားေတြဟာ အရင္က ႏိုင္ငံငယ္ေတြမွာသံုးခဲ့တဲ့ မီးစဖက္ေရမႈတ္တဖက္ေပၚလစီမ်ိဳး မုန္႔နဲ႔တုတ္ေပၚလစီမ်ိဳးလိုေတြကို တျဖည္းျဖည္း စြန္႔ခြာေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေပၚလစီေပၚ အေျခခံၿပီး ခ်ဥ္းကပ္ေျဖရွင္းမလဲဆိုတဲ့ ေပၚလစီေရးရာ တိက်ရွင္လင္းမႈတခုခုကို မခ်မွတ္ႏိုင္ပဲျဖစ္ေနပါတယ္။

ျပႆနာက အေမရိကန္လိုႏိုင္ငံဟာ နိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီဖိုးကပ္စ္လုပ္ရာမွာ တျခားႏိုင္ငံေတြ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရတာမွန္သမွ် သူလည္း စဥ္းစားရသလို စူပါ ပါဝါဆိုတဲ့အထိုင္ကေနလည္း ၾကည့္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီအထိုင္ေပၚကေနမွ ေပၚလစီဖိုးကပ္စ္ လုပ္ရပါတယ္။

စူပါ ပါဝါဆိုတာ စစ္အင္အားတခုတည္းနဲ႔မရပါ။ ပိုက္ဆံရွိမွ လက္ဖြာမွ ရပါတယ္။ ခု အန္ကယ္လ္ဆမ္ ပိုက္ဆံေတာ့ မျပတ္ေသးပါ။ လည္လည္း လည္ပတ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မပိုင္ဝက္ေမြးျဖစ္ေနသလိုပါ။ စူပါ ပါဝါ အိပ္ထဲေငြမရွိရင္ကမၻာ့နိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚမွာ သက္လံုမေကာင္းႏိုင္ပါ။ ေငြအာဟာရျပတ္ရင္ နိုင္ငံဆိုတာ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ပါတယ္။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ။ (ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၅၊ ၂ဝ၁၉)