(တရားကိုင္ၿပီး စစ္တိုက္တာ)
စစ္ဆိုတာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး “တည္“လာခဲ့ၿပီးမွ “ဝုန္း“ကနဲ ထျဖစ္တာမ်ိဳးပါ။ ေက်ာင္းေတာ္ကရန္စရွိၿပီးသားနိုင္ငံတခုနဲ႔တခုမွာ တခ်ိန္ခ်ိန္က် စစ္နဲ႔ေျဖရွင္းမယ္ဆိုတဲ့ အစြဲက ၂ ဘက္လံုးမွာအနည္းနဲ႔အမ်ားရွိေနပါတယ္။ စစ္ေသြးဆာတဲ့လူဟာ နိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ေျဖရွင္းတာကို ယာယီေျပၿငိမ္းမႈလို႔ပဲသေဘာထားပါတယ္။ အၿပီးသတ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွမသတ္မွတ္ပါ။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အႏၱိမရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ “စစ္နည္း“ဆီပဲ ျပန္ဦးတည္ပါတယ္။ ဒီနည္းကိုပဲ ဆုပ္ကိုင္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဟာ စစ္ျဖစ္လာမယ့္ မီးပါ။ ဒီမီးကို မေသေအာင္ တယုတယပ်ိဳးထားရပါတယ္။ လူေတြ ေသြးနည္းနည္းေအးေနေလာက္ၿပီလို႔ထင္ရင္ နိုင္ငံေရးသမားက လူေတြေသြးဆူၿပီး ဂမုုးရႉးထိုးေတြျဖစ္လာေအာင္ အကြက္ခ်ခ်ၿပီး အစေဖာ္ေဖာ္ေပးပါတယ္။ ေသြးထိုးေပးပါတယ္။ လႈံ႔ေဆာ္ေပးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အသံုးခ်ဖို႔ အမ်ိဳးသားေရးဟာ အလြန္အသံုးတည့္ပါတယ္။ ရန္လိုတဲ့စိတ္ စစ္ဆာတဲ့စိတ္ သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္ လုယက္အနိုင္က်င့္ခ်င္ လႊမ္းမိုးႀကီးစိုးလိုခ်င္တဲ့စိတၱဇေတြ လူေတြမွာ ကိန္းေနေအာင္လုပ္ထားရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စစ္ကို တျဖည္းျဖည္းပ်ိဳးေထာင္လာၿပီး ရေလာက္ၿပီ ပိုင္ေလာက္ၿပီဆိုတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့မွ အနီးကပ္ဆံုးအျခင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္တရပ္ရပ္ကို ေကာက္ကိုင္ ေဖာက္ခြဲၿပီး စစ္မီးကို ဟုန္းကနဲထေတာက္ေအာင္လုပ္ယူတာပါ။ ဒီေတာ့ စစ္ပြဲေလးေတြ စျဖစ္လာမယ္။ ၿပီးေတာ့ စစ္ပြဲႀကီးေတြ ျဖစ္လာမယ္။ ေနာက္ဆံုး စစ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။
စစ္ဟာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအခ်ိန္ယူတည္လာၿပီးမွ ဝုန္းကနဲ ထျဖစ္တာမွန္ေပမယ့္ ၿပီးေတာ့လည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲျပန္ၿပီးပါတယ္။ စစ္ကိုအနိုင္တိုက္ၿပီး ၿပီးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ဒုတိယကမၻာစစ္လို စစ္ႀကီးမွာေတာင္ အဆံုုးသတ္အေျဖဟာေပၚေနၿပီ နိုင္တဲ့ဘက္က မုခ်နိုင္ေတာ့မယ့္ ရႉံးတဲ့ဘက္ကျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳဥ္းေအာင္ ရႉံုုးေတာ့မယ့္ စစ္ႀကီးၿပီးေတာ့မယ့္အေျခအထိဆိုက္ေနတာေတာင္ စစ္ပြဲေတြဟာ မၿပီးေသးပါဘူး။ တိုက္ေနၾကတုန္းပါဘဲ။ လူေတြ ေသေနသတ္ေနၾကတုန္းပါဘဲ။ ဖက္ဆစ္ေတြ ႁခြင္းခ်က္မရွိ လက္နက္ခ်တဲ့အထိ တိုက္ရပါတယ္။ သေဘာက စစ္ဆိုတာ မျဖစ္ရင္ေန ျဖစ္ရင္ နိုင္တဲ့အထိ ဒါမွမဟုတ္ ရႉံးတဲ့အထိတိုက္ရပါတယ္။ စစ္ဆိုတာ မျဖစ္တာေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ ျဖစ္ရင္ေတာ့ နိုင္မွေကာင္းပါတယ္။
စစ္ဟာ တရာတယ္မတရားဘူးေျပာေနရတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ လူသတ္ေနတာမွာ တရားတယ္ မတရားဘူးမရွိပါဘူး။ ရေအာင္သတ္ နိုင္ေအာင္သတ္ တဘက္လူရႉံးတဲ့အထိ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ရႉံးတဲ့အထိ တိုက္ရတာပါ။ စစ္ဟာ သူရသတၱိရဲ႔ျပယုဂ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူလုပ္သမွ်မိုက္မဲမႈေတြထဲမွာ စစ္ထက္ပို မုန္းတီးစက္ဆုပ္စရာ ဘာမွလည္း ရွိမယ္မထင္ပါ။ စစ္တိုက္တာ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း လုပ္ရတာမ်ိဳးပါ။
လက္နက္လူသူအေျခအေန တူေနဦးေတာင္ စစ္ပြဲမွာ တကယ္တိုက္တဲ့အခါ မိုက္ကန္းဆိုးသြမ္းမႈကို ပညာသားပါပါ လုပ္တတ္သူ ပရိယာယ္ႂကြယ္ႂကြယ္လုပ္တတ္သူ တပန္းသာ သာပါတယ္။ ဒါကိုပဲ စစ္အတတ္ စစ္သိပၸံပညာဆိုၿပီး အမႊမ္းတင္ၾကတာပါ။ ဒီလူ႔ကိုဘဲ စစ္ပါရဂူဆိုၿပီး ေထာမနာျပဳၾကတာပါ။
စစ္ရဲ႔အဆံုးသတ္အေျဖ ထြက္သြားတဲ့အထိေတာင္ တေယာက္တည္းက်န္ အလံမလွဲဆိုၿပီး က်ည္တကပ္ေသနတ္တလက္နဲ႔ ေသတဲ့အထိ ခံပစ္သြားသူမ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။ ဒါကို ခ်ီးက်ဴးသူ က်ဴးပါတယ္။
စစ္ဟာ လူသားေတြ သမိုင္းေလ်ွာက္ထူေထာင္တည္ေဆာက္လာခဲ့တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ၿမိ့ဳျပေတြ နိုင္ငံေတြကိုသာမက လူ႔ယဥ္ေက်းမႈႀကီးတခုလံုးနဲ႔ လူ႔စိတ္ေနစိတ္ထား ဗီဇသေဘာေတြကိုပါ တမဟုတ္ခ်င္း ေျပာင္းလဲ ဖ်က္ဆီးပစ္ပါတယ္။ နဂိုအခံက ရန္လိုစိတ္ ေသြးစိတ္စတဲ့ စိတ္မိုက္စိတ္ရုင္းရွိသူေတြကို စစ္ဟာ တကယ့္ လူ႔အရိုင္းအစိုင္းႀကီးေတြ လူအႏၶႀကီးေတြ လူဆိုးလူမိုက္ႀကီးေတြျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္စြမ္းပါတယ္။
စစ္မွာ မတရားဘူး တရားတယ္ေျပာေနခ်ိန္မရွိသလို ေျပာရမယ့္ကိစၥလည္းမဟုတ္တာမွန္ေပမယ့္ “စစ္ျဖစ္ရျခင္း“မွာေတာ့ တရားရွိပါတယ္။ မွန္တဲ့တရား မွားတဲ့တရားရွိပါတယ္။ မွန္တဲ့တရားကိုင္ၿပီး စစ္တိုက္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ စစ္ျဖစ္ရင္ “တရားမွန္“တဲ့ဘက္က စစ္နိုင္ပါတယ္။ တရားမွားသူ ရႉံးပါတယ္။
ဖက္ဆစ္ေတြ အားအလြန္ႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္ရႉံးပါတယ္။ ဖက္ဆစ္ျဖစ္လို႔ပါ။ အေမရိကန္ေတြ အင္အားအလံုးအဖီးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဗီယက္နမ္မွာ စစ္ရႉံးပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္နယ္ခ်ဲ႔လို႔ပါ။
စစ္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ စစ္တိုက္ေနခ်ိန္မွာ တရားတယ္မတရားဘူး ေျပာေနခ်ိန္မရွိဘူး ေျပာေနရမယ့္ကိစၥမဟုတ္ဘူးဆိုေပမယ့္ စစ္ျဖစ္ရတာမွာေတာ့ တရားရွိပါတယ္။ တရားမွန္ တရားမွားလို႔ဆိုရမွာပါ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂ဝ၁၉
စစ္ဆိုတာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး “တည္“လာခဲ့ၿပီးမွ “ဝုန္း“ကနဲ ထျဖစ္တာမ်ိဳးပါ။ ေက်ာင္းေတာ္ကရန္စရွိၿပီးသားနိုင္ငံတခုနဲ႔တခုမွာ တခ်ိန္ခ်ိန္က် စစ္နဲ႔ေျဖရွင္းမယ္ဆိုတဲ့ အစြဲက ၂ ဘက္လံုးမွာအနည္းနဲ႔အမ်ားရွိေနပါတယ္။ စစ္ေသြးဆာတဲ့လူဟာ နိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ေျဖရွင္းတာကို ယာယီေျပၿငိမ္းမႈလို႔ပဲသေဘာထားပါတယ္။ အၿပီးသတ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွမသတ္မွတ္ပါ။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အႏၱိမရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ “စစ္နည္း“ဆီပဲ ျပန္ဦးတည္ပါတယ္။ ဒီနည္းကိုပဲ ဆုပ္ကိုင္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဟာ စစ္ျဖစ္လာမယ့္ မီးပါ။ ဒီမီးကို မေသေအာင္ တယုတယပ်ိဳးထားရပါတယ္။ လူေတြ ေသြးနည္းနည္းေအးေနေလာက္ၿပီလို႔ထင္ရင္ နိုင္ငံေရးသမားက လူေတြေသြးဆူၿပီး ဂမုုးရႉးထိုးေတြျဖစ္လာေအာင္ အကြက္ခ်ခ်ၿပီး အစေဖာ္ေဖာ္ေပးပါတယ္။ ေသြးထိုးေပးပါတယ္။ လႈံ႔ေဆာ္ေပးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အသံုးခ်ဖို႔ အမ်ိဳးသားေရးဟာ အလြန္အသံုးတည့္ပါတယ္။ ရန္လိုတဲ့စိတ္ စစ္ဆာတဲ့စိတ္ သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္ လုယက္အနိုင္က်င့္ခ်င္ လႊမ္းမိုးႀကီးစိုးလိုခ်င္တဲ့စိတၱဇေတြ လူေတြမွာ ကိန္းေနေအာင္လုပ္ထားရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စစ္ကို တျဖည္းျဖည္းပ်ိဳးေထာင္လာၿပီး ရေလာက္ၿပီ ပိုင္ေလာက္ၿပီဆိုတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့မွ အနီးကပ္ဆံုးအျခင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္တရပ္ရပ္ကို ေကာက္ကိုင္ ေဖာက္ခြဲၿပီး စစ္မီးကို ဟုန္းကနဲထေတာက္ေအာင္လုပ္ယူတာပါ။ ဒီေတာ့ စစ္ပြဲေလးေတြ စျဖစ္လာမယ္။ ၿပီးေတာ့ စစ္ပြဲႀကီးေတြ ျဖစ္လာမယ္။ ေနာက္ဆံုး စစ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။
စစ္ဟာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအခ်ိန္ယူတည္လာၿပီးမွ ဝုန္းကနဲ ထျဖစ္တာမွန္ေပမယ့္ ၿပီးေတာ့လည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲျပန္ၿပီးပါတယ္။ စစ္ကိုအနိုင္တိုက္ၿပီး ၿပီးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ဒုတိယကမၻာစစ္လို စစ္ႀကီးမွာေတာင္ အဆံုုးသတ္အေျဖဟာေပၚေနၿပီ နိုင္တဲ့ဘက္က မုခ်နိုင္ေတာ့မယ့္ ရႉံးတဲ့ဘက္ကျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳဥ္းေအာင္ ရႉံုုးေတာ့မယ့္ စစ္ႀကီးၿပီးေတာ့မယ့္အေျခအထိဆိုက္ေနတာေတာင္ စစ္ပြဲေတြဟာ မၿပီးေသးပါဘူး။ တိုက္ေနၾကတုန္းပါဘဲ။ လူေတြ ေသေနသတ္ေနၾကတုန္းပါဘဲ။ ဖက္ဆစ္ေတြ ႁခြင္းခ်က္မရွိ လက္နက္ခ်တဲ့အထိ တိုက္ရပါတယ္။ သေဘာက စစ္ဆိုတာ မျဖစ္ရင္ေန ျဖစ္ရင္ နိုင္တဲ့အထိ ဒါမွမဟုတ္ ရႉံးတဲ့အထိတိုက္ရပါတယ္။ စစ္ဆိုတာ မျဖစ္တာေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ ျဖစ္ရင္ေတာ့ နိုင္မွေကာင္းပါတယ္။
စစ္ဟာ တရာတယ္မတရားဘူးေျပာေနရတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ လူသတ္ေနတာမွာ တရားတယ္ မတရားဘူးမရွိပါဘူး။ ရေအာင္သတ္ နိုင္ေအာင္သတ္ တဘက္လူရႉံးတဲ့အထိ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ရႉံးတဲ့အထိ တိုက္ရတာပါ။ စစ္ဟာ သူရသတၱိရဲ႔ျပယုဂ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူလုပ္သမွ်မိုက္မဲမႈေတြထဲမွာ စစ္ထက္ပို မုန္းတီးစက္ဆုပ္စရာ ဘာမွလည္း ရွိမယ္မထင္ပါ။ စစ္တိုက္တာ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း လုပ္ရတာမ်ိဳးပါ။
လက္နက္လူသူအေျခအေန တူေနဦးေတာင္ စစ္ပြဲမွာ တကယ္တိုက္တဲ့အခါ မိုက္ကန္းဆိုးသြမ္းမႈကို ပညာသားပါပါ လုပ္တတ္သူ ပရိယာယ္ႂကြယ္ႂကြယ္လုပ္တတ္သူ တပန္းသာ သာပါတယ္။ ဒါကိုပဲ စစ္အတတ္ စစ္သိပၸံပညာဆိုၿပီး အမႊမ္းတင္ၾကတာပါ။ ဒီလူ႔ကိုဘဲ စစ္ပါရဂူဆိုၿပီး ေထာမနာျပဳၾကတာပါ။
စစ္ရဲ႔အဆံုးသတ္အေျဖ ထြက္သြားတဲ့အထိေတာင္ တေယာက္တည္းက်န္ အလံမလွဲဆိုၿပီး က်ည္တကပ္ေသနတ္တလက္နဲ႔ ေသတဲ့အထိ ခံပစ္သြားသူမ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။ ဒါကို ခ်ီးက်ဴးသူ က်ဴးပါတယ္။
စစ္ဟာ လူသားေတြ သမိုင္းေလ်ွာက္ထူေထာင္တည္ေဆာက္လာခဲ့တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ၿမိ့ဳျပေတြ နိုင္ငံေတြကိုသာမက လူ႔ယဥ္ေက်းမႈႀကီးတခုလံုးနဲ႔ လူ႔စိတ္ေနစိတ္ထား ဗီဇသေဘာေတြကိုပါ တမဟုတ္ခ်င္း ေျပာင္းလဲ ဖ်က္ဆီးပစ္ပါတယ္။ နဂိုအခံက ရန္လိုစိတ္ ေသြးစိတ္စတဲ့ စိတ္မိုက္စိတ္ရုင္းရွိသူေတြကို စစ္ဟာ တကယ့္ လူ႔အရိုင္းအစိုင္းႀကီးေတြ လူအႏၶႀကီးေတြ လူဆိုးလူမိုက္ႀကီးေတြျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္စြမ္းပါတယ္။
စစ္မွာ မတရားဘူး တရားတယ္ေျပာေနခ်ိန္မရွိသလို ေျပာရမယ့္ကိစၥလည္းမဟုတ္တာမွန္ေပမယ့္ “စစ္ျဖစ္ရျခင္း“မွာေတာ့ တရားရွိပါတယ္။ မွန္တဲ့တရား မွားတဲ့တရားရွိပါတယ္။ မွန္တဲ့တရားကိုင္ၿပီး စစ္တိုက္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ စစ္ျဖစ္ရင္ “တရားမွန္“တဲ့ဘက္က စစ္နိုင္ပါတယ္။ တရားမွားသူ ရႉံးပါတယ္။
ဖက္ဆစ္ေတြ အားအလြန္ႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္ရႉံးပါတယ္။ ဖက္ဆစ္ျဖစ္လို႔ပါ။ အေမရိကန္ေတြ အင္အားအလံုးအဖီးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဗီယက္နမ္မွာ စစ္ရႉံးပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္နယ္ခ်ဲ႔လို႔ပါ။
စစ္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ စစ္တိုက္ေနခ်ိန္မွာ တရားတယ္မတရားဘူး ေျပာေနခ်ိန္မရွိဘူး ေျပာေနရမယ့္ကိစၥမဟုတ္ဘူးဆိုေပမယ့္ စစ္ျဖစ္ရတာမွာေတာ့ တရားရွိပါတယ္။ တရားမွန္ တရားမွားလို႔ဆိုရမွာပါ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂ဝ၁၉
0 comments:
Post a Comment